A long time ago... ;)

Hallo lieve mensen!

Eindelijk weer even de tijd om proberen jullie een beetje bij te praten; het is namelijk alweer zeven weken geleden dat ik mijn laatste reisverslag heb geplaatst. Dus we zullen zien waar het schip strand ;)

Back to Thailand

Na Siem Reap ben ik teruggegaan naar Thailand en wel naar het eiland Koh Chang. Vanaf het moment dat ik het hostel uitliep raakte ik aan de praat met Emma uit Engeland; dat klikte zo goed dat we een aantal weken met elkaar gereisd hebben. De reis naar Koh Chang was een stuk langer dan verwacht, maar na 12 uur zetten wij onze eerste voeten op Koh Chang. De driver bracht iedereen in de minivan naar hun hotel/hostel en natuurlijk waren wij als laatst! Niet blij mee, want die kerel reed als een achtelijke over dat eiland! Tussen de verschillende dorpjes op het eiland was er geen verlichting en de weg liep over bergen heen, dus in allemaal bochten: boeide de driver niks hoor, gewoon 80 km/u crossen door de bergen heen! We waren erg blij dat we heelhuids aankwamen! Op Koh Chang hebben Emma en ik eigenlijk alleen maar gechilled, zoals het hoort op een Thais eiland ;) We zijn nog een dagje een resort binnengesneakt en gedaan alsof we daar gasten waren, zodat we even lekker een prive-strandje hadden en vooral ook een zwembad, heerlijk! Dit hadden we ook wel verdient vonden we zelf, want we hadden die ochtend besloten om van ons hostel te lopen naar het backpackersgedeelte. Geen idee hoe ver het was, maar de autorit duurde niet belachelijk lang, dus dat zou wel goed moeten komen. Nou niet dus haha! We kwamen erachter hoe hard die vent reed, want na 2 uur berg op en af lopen in de brandende zon, op de weg hadden we geen zin meer. Toen zijn we een resort binnengegaan ;) Heerlijk elke avond een beetje in bars drankjes doen en overdag een beetje rondlopen en strandhangen: prima vermaakt. Ik heb nog een dagje een scooter gehuurd (Emma is bang voor scooters haha) om over het eialdn te toeren, wat een stuk groter was dan ik van tevoren verwacht had ;) Was op zoek naar Long Beach op aanraden van Van Mouwerik. De laatste twee kilometers zouden pittig worden, maar hij raadde me aan om vooral door te zetten, niet te gaan lopen en te gaan naar Long Beach dus aan de andere kant van het eiland. Ik had er wel zin in! Na een uurtje rijden ongeveer werd de weg ietjes minder, er kwamen wat gaten in het wegdek, het asfalt was niet meer zo 'smooth', maar ging nog best. Ik dacht er al bijna te zijn, dus kon me niet zo goed voorstellen waar Djeffrey het over had. Tot ik het bordje "Long Beach 2 km" zag staan: daar hield het asfalt gewoon op!! Overal bizar grote keien verspreid over de "weg", stukken zandweg, stukken met alleen maar losse stenen, volledige delen van de weg die misten en overbrugd werden met houten planken en dan ook nog eens steil omhoog of naar beneden af en toen! Dat was goed pittig die laatste twee kilometer! Ik wilde het natuurlijk wel halen, dus even doorgezet en toen eindelijk op Long Beach :) Waar helemaal niemand was!!! Het hele strand voor mezelf, fantastisch en de rit helemaal waard! Na een paar uur weer terug en toen ik op de scooter stapte kon ik alleen maar denken: terugweg is altijd makkelijker, want je weet wat je te wachten staat. Hup, scooter gestart en de eerste steile helling op, ga ik toch bijna neer haha!! Het was zo steil dat ik er niet opkwam, via een kei wat naar links helde en daar ging ik bijna! Gelukkig kon ik blijven staan en was er niemand die het had gezien ;) Snel teruggegaan en Emma opgepikt voor het eten maar!
Na een paar dagen op het eiland was het weer tijd om me te verplaatsen en zijn we naar Bangkok gegaan, again!

Bangkok baby

Terug in Bangkok zijn Emma en ik eigenlijk doorgegaan met chillen haha! We zaten in een heel fijn hostel, lekker schoon, eigen wasmachine en een dvd-speler, dus we hebben het eigenlijk tot ons huisje omgedoopt en zijn dus hele huiselijke dingen gaan doen. We zijn al onze kleding zelf gaan wassen met heel veel wasverzachter, filmpjes gaan kijken, over marktjes gestruind, lekker gegeten in ons favoriete restaurant (gemiddeld zo'n twee keer per dag: lunch en avondeten haha). Heerlijk! Overdag deden we dus weinig boeiends, maar het leuke aan in Bangkok verblijven is dat je daar vaak mensen ontmoet die ofwel net aankomen en hun reis beginnen of juist in Bangkok zijn om hun vlucht terug naar huis te nemen na hun reis! Dus elke avond was er wel een reden voor iemand om iets te vieren: wij deden gewoon mee haha :) De eerste avond ging Kia weg na 4 maanden reizen, de tweede avond ging Chloe weg na 6 maanden reizen en de derde avond gingen Rob, Kris en Thomas voor het eerst uit tijdens hun Azie-reis, genoeg reden om elke avond een kijkje op Khao San Road nemen! Emma zou na 1.5 week naar Melbourne gaan om daar te gaan wonen en werken en wilde graag Thais Nieuwjaar (Songkran: heel groot waterfestijn in vooral Bangkok en Chiang Mai, waarbij dus iedereen met waterpistolen en emmers rondloopt om elkaar en voorbijgangers nat te maken) in Chiang Mai vieren. Nu wilde ik ook heel graag een keer SOngkran meemaken, maar ik moest ergens nog een visarun doen. Wanneer je Thailand binnekomt over land krijg je als Nederlander maar een visum voor 15 dagen en dat zou ik niet redden. Dus met pijn in mijn hart maar besloten om dan een visarun te doen, Songkran te missen en naar Maleisie te gaan. Leek me niet verkeerd om een weekje het noorden van Maleisie te bekijken! Ik zou Emma na die week weer meeten in Bangkok: zij zou op dezelfde dag als ik vliegen naar Melbourne en ik dan naar Hanoi. Dus afscheid genomen en ik stond om 18.00 klaar om een reis van 24 uur naar Maleisie te gaan ondernemen.

To Penang

De dag dat ik wegging had ik al de hele dag hoofdpijn en een beetje keelpijn, maar vanaf het moment dat ik de bus instapte viel ik in slaap en na 3 uur werd ik wakker met behoorlijk hoge koorts! Lekker om dan 24 uur te moeten reizen :( De hele busreis heb ik geslapen, maar moest 2 keer overstappen ook en natuurlijk een grens over, dus ik werd regelmatig wakker gemaakt. Toch heb ik van de 24 uur er ongeveer 21 geslapen. De volgende ochtend kwam ik vroeg aan in Penang en kon ik gelukkig binnen 15 minuten mijn hostel vinden. Ik checkte in om 17.00 en ben gelijk in bed gaan liggen om de volgende dag om 10.00 wakker te worden. Ook de dag heb ik de hele tijd in bed gelegen en geslapen! Nog steeds met koorts, keelpijn, hoofdpijn en belachelijke rugpijn. Beetje bang natuurlijk voor dengue op dat moment, dus (na ook overleg met meerdere mensen thuis haha) besloten om zo snel mogelijk naar een dokter te gaan als ik me enigszins kon verplaatsen. Dus de derde dag dat ik er was - en echt alleen nog mijn bed had gezien- mezelf in kleren gewurmd en naar de dokter gegaan, twee straten verderop gelukkig! Kom ik daar aan om 13.15 is ie natuurlijk gesloten tussen 13.00 en 15.00! Dus ik maar iets verder gelopen naar een grote mall om proberen iets te eten: dat had ik ook al ruim twee dagen niet gedaan! Om 15.00 stond ik er weer en om 15.15 was er nog steeds niemand :( Toen besefte ik me ineens: het is zaterdag (datum- en dagbesef is erg moeilijk tijdens reizen haha), dan is ie uberhaupt maar tot 13.00 open stond er en op zondag was ie gesloten! Balen! Dan op zondag maar naar het ziekenhuis. Volgende dag aan de hele vriendelijke receptionist van het hostel gevraagd hoe ik er moest komen en hup met de bus naar het ziekenhuis. Kom ik daar aan, heb ik mijn paspoort nodig om me in te laten schrijven; laat ik die nu net niet bij me hebben! Moest ik dus helemaal terug! Het had me alleen zoveel moeite gekost om er te komen dat ik het niet zag zitten om weer terug te gaan dus ben maar weer in bed gaan liggen en zou de volgende dag gaan. Volgende dag terug, daar bloed laten prikken, uurtje wachten en dan kreeg ik de uitslag. Nu had ik die dag gelukkig geen koorts meer, dus ik zag het allemaal weer zitten en kreeg dan ook gelukkig te horen dat de kans klein was dat het dengue was. Mocht de koorts weer terugkomen, moest ik terugkomen. Die dag met mezelf "gevierd" dat ik beter was door lekker naar de bios te gaan! Ik had in het hostel natuurlijk ook helemaal geen vrienden gemaakt, want ik negeerde iedereen die 30 minuten per dag dat ik wakker was haha ;) Voelde me te beroerd voor sociaal contact! Dus lekker naar Captain America by my lonesome, heerlijk! Ik had er weer zin in! Volgende dag: weer koorts! Had te vroeg gejuicht dus :( Weer twee dagen op bed gelegen, voelde me te beroerd om naar het ziekenhuis te gaan en de derde dag was het weer veel minder.. Was inmiddels 5 dagen in Penang en had alleen de shoppingmall gezien, heel fijn! Heb de laatste dag dat ik er was nog door de straten gelopen, die heel mooi waren, maar dat was het wel :) Mijn ervaring met Maleisie was dus niet zo, dus moet zeker een keertje terug! Dus na een heerlijk week in bed door te hebben gebracht, ben ik weer teruggegaan naar Bangkok :)

Bangkok yet again!

Na een vlottere reis dan de vorige keer (deed er nu 19 uur over) kwam ik aan in mijn favoriete hostel in Bangkok. Na twee minuten had ik een paar mensen ontmoet om naar een mall te gaan en naar de allergrootste weekendmarkt in Bangkok. Het was een hele diverse groep: een Canadees (die zie je echt overal in Azie!), een Finse en een Ijslander (ja die had ik ook nog nooit ontmoet!). Drake (Canadees) was al een keer eerder via het openbaar vervoer naar Siam Square geweest, dus wij volgden. Met de bus naar de mall, want we wilden graag naar de bios. De bus deed er bijzonder lang over haha, want alles in Bangkok stond ongeveer vast: dan schiet een bus natuurlijk niet op! Geen aparte rijstrook voor bussen in Azie ;) Het was alweer een uurtje of 3 toen we aankwamen in de veel te chique mall: er werden auto's verkocht (niet de minste ook gewoon echt Jaguars, Lambourghini's enzo), alle dure kledingmerken waren vertegenwoordigd en ook een "food court" waar je u tegen zegt: elke keuken uit elk land ongeveer is er wel vertegenwoordigd, yummm yummm! Maar voor al die dingen hadden wij natuurlijk geen geld, dus wij wilden alleen naar de film. Bleken er geen Engelse films te draaien in de middag! Toen maar bij de Burger King gaan eten - enige betaalbare voor ons- en op weg naar de markt. De markt was echt bizar groot en raakte dan ook meerdere malen verdwaald ;)
Die avond maar weer naar Khao San, want het was de laatste avond van Drake en Jurgil :)
Volgende dag zou Emma in de middag aankomen, maar die ochtend zou ik met Rosa eerst naar the Royal Palace gaan. Met de 'riverferry' naar het koninklijk paleis: mooi en heel groot, maar je mocht nergens in! Je kon alle gebouwen van de buitenkant zien, maar ja, ik wil ook naar binnen, maar dat mocht niet :( Wel stonden er voor een heel groot gebouw (geen idee wat het precies was, want ook dat werd niet echt duidelijk gemaakt) stonden van die bewakers, net zoals bij Buckingham Palace: zonder een glimlach. Heel fout, maar ook wij zijn er met een glimlach naast gaan staan voor een foto ;) Rosa ging die middag weg, terug naar huis, en wisselde zo mooi met Emma! Dit zouden de laatste drie nachten van Emma in Azie worden, want 23 mei zou ze vliegen naar Melbourne dus! Daar moesten we natuurlijk iets van maken :) Voor de dag erna hadden we gelijk een tour geboekt maar, want Emma was al meerdere malen in Bangkok geweest, maar had nog belachelijk weinig van de omgeving gezien. Dus gingen wij naar Kantchanaburi om een waterval te zien, met de Train of Death te rijden, de River Kwai Bridge met het museum te zien en naar een begraafplaats (had te maken met de brug). We hadden er zin in! Na een wat stroeve start (half uur wachten op Khoa San voor we opgepikt werden) reden we naar de River Kwai Brug. Ik wist er helemaal niks vanaf, maar Emma had wat onderzoek gedaan (lees: Wikipedia gecheckt) en vertelde dat Nederland er best wat mee te maken had:

Ten tijde van WOII werden er ook in Indonesie heel veel krijgsgevangenen genomen, waaronder dus veel Nederlanders in de buurt van Katchanaburi. Deze gevangenen werden gedwongen tot het aanleggen van een spoorlijn. De arbeidsomstandigheden waren zo slecht en ze werden zo mishandeld, dat vele gevangen stierven, waardoor het ook wel de "Death Railway" wordt genoemd. Zo'n 1800 Nederlanders zijn bij het aanleggen van die spoorlijn en de River Kwai Bridge omgekomen. Beetje kort door de bocht, maar jullie begrijpen het wel. Willen jullie het volledige verhaal weten?! Ga dan naar 'The Railwayman' nu in de bios (als het goed is ook in Nederland nu) met Colin Firth en Nicole Kidman! Supertoevallig, toen Emma en ik de dag erna naar de bios gingen, zagen we een voorstukje van die film en dat is dus het wargebeurde verhaal van een overlevende, die dus geholpen heeft met het aanleggen van de spoorlijn enzo! Ik moet 'm zeker nog zien! Maar goed, wij eerst naar het museum en de brug. Het museum was denk ik het meest hilarische museum ooit! Er werd bijna niks duidelijk, ze gebruikten overal levensgrote poppen voor van papier marche ofzo, waarvan de verhoudingen niet klopten en de meeste 'zaaltjes' zaten vol met voorwerpen die helemaal niks met de spoorlijn of de brug te maken hadden! Vooral een grappig museum dus ;) Toen die brug op, waar we aan het einde begroet werden door een hele volijke meneer die viool speelde en daarbij zong: fantastisch! Dat was het lichtpuntje van de dag: zijn "We are the champions" op viool met dans! Na de brug op en neer gelopen te hebben, werden we opgehaald om een stuk verder te rijden, zodat we op de trein konden stappen om een stukje over de befaamde spoorlijn te rijden. Het was wel een raar gevoel om in de trein te zitten met geweldige uitzichten, terwijl je weet dat duizenden mensen gestorven zijn om dit aan te leggen. Desalniettemin, een bijzondere ervaring. Daarna weer de bus in en op weg naar een plekje om te eten (heerlijk gegeten) en daarna naar de waterval. Dat was een goede teleurstelling haha! Er viel bijna geen water naar beneden en het water aan de onderkant van de "waterval" was bruin! Niet echt de moeite waard dus, maar goed. Erna gingen we naar de begraafplaats waar veel van de krijgsgevangenen zijn begraven, waaronder dus veel Nederlanders. Hele mooie, rustgevende en indrukwekkende begraafplaats. De hele dag waren we overal omringd door 1000 toeristen, maar hier waren we het enige groepje, dus heel rustig rond kunnen lopen :) Indrukwekken dus wel. Daarna was het al weer tijd om naar huis te gaan en konden Emma en ik ons weer opmaken voor een avondje uit :)

De dag erna kwam een vriend van Emma ook aan in Bangkok en zijn we met z'n drieen gaan genieten van Bangkok ;) Terrasje pakken, winkeltjes bezoeken en om de hitte rond 15.00 even te ontlopen zijn we naar de bios gegaan, lekker koel. Voor de film begon hebben we dus het voorstukje van 'the Railwayman' gezien en nog veel meer, maar voor de film begon werd ons alle vriendelijk verzocht " to please stand up for the King's national anthem"!!!! Dus